امروز با موضوع مراحل اولیه زخم پای دیابتی در خدمت شما هستیم.
شما می توانید جهت دریافت مشاوره رایگان اولیه توسط پزشک متخصص با شماره زیر در تماس باشید.
مقدمه
همانطور که می دانیم امروزه افراد جامعه با بیماری ها و امراض بسیار مختلفی دست و پنجه نرم می کنند که دلیل ابتلای افراد به این بیماری ها ممکن است برای هر فرد متفاوت باشد. بیماری های مختلف ممکن است که عارضه های متفاوتی داشته باشند و مشکلات مختلفی را برای فرد مبتلا ایجاد کنند.
برای تشخیص بهترین کلینیک درمان زخم پای دیابتی لطفا از صفحه کلینیک زخم پای دیابتی دیدن کنید.
بیماری دیابت یکی از بیماری های بسیار شایع در سراسر جهان می باشد که ممکن است افراد را با مشکلات مختلفی رو به رو کند. زخم پای دیابتی یکی از این مشکلات بوده که در این مطلب قصد داریم به بررسی جزئیات مراحل اولیه زخم پای دیابتی بپردازیم.
مراحل اولیه زخم پای دیابتی
در ادامه به سوالات زیر پاسخ خواهیم داد:
دیابت چیست؟
علائم دیابت نوع 2 چیست؟
چه عواملی زمینه ساز ابتلا به دیابت نوع 2 می باشد؟
زخم پای دیابتی یا دیابت پای زخم چیست؟
علت اصلی ایجاد زخم پای دیابتی چیست؟
چه عواملی در افزایش خطر ایجاد زخم دیابتی پا نقش دارند؟
مراحل اولیه زخم پای دیابتی
پیشگیری از ایجاد زخم پای دیابتی چگونه است؟
برای درمان زخم دیابتی پا باید به چه نکاتی توجه کرد؟
درجه بندی زخم پای دیابتی به چه صورت است؟
جراحی زخم پای دیابتی به چه صورت است؟
رژیم غذایی مناسب زخم پای دیابتی چیست؟
جمع بندی
دیابت چیست؟
دیابت یکی از بیماری های شایع در سراسر جهان بوده که در کشور ما نیز روند رو به رشدی را پشت سر می گذارد. بیماری دیابت که یکی از بیماری های خطرناک و مزمن می باشد هر ساله باعث مرگ تعداد بسیار زیادی از افراد شده و علاوه بر آن باعث ایجاد عارضه هایی در افراد مبتلا می شود که کیفیت زندگی آن ها را پایین می آورد. همانطور که ممکن است بدانید گلوکز قند خون بوده و در بیماران دیابتی قند خون بالا می باشد.
به عبارت دیگر در بیماران دیابتی گلوکز در خون افراد تجمع یافته و بدن نمی تواند که مقدار این گلوکز خون را پایین بیاورد. بیماری دیابت انواع مختلفی داشته که از جمله آن ها می توان به دیابت نوع 1، دیابت نوع 2، دیابت بارداری و … اشاره کرد.
دیابت نوع 1
دیابت نوع را می توان به عنوان یک بیماری ارثی نام برد که معمولا در بین کودکان و نوجوانان شایع می باشد. در این بیماری مشکل اصلی بدین صورت می باشد که بدن افراد مبتلا توانایی تولید هورمون انسولین را ندارد.
هورمون انسولین در بدن انسان باعث ذخیره ی گلوکز در کبد افراد شده و به همین دلیل باعث کاهش قند خون افراد می شود. به این ترتیب در صورتی که هورمون انسولین در بدن تولید نشود، گلوکز در خون افراد تجمع یافته و قند خون افراد بالا رفته و باعث ایجاد مشکلاتی می شود.
افرادی که به بیماری دیابت نوع 1 مبتلا هستند معمولا با تزریق روزانه ی انسولین درمان شده و مشکل خاصی نخواهند داشت. این بیماری معمولا با علائم مختلفی همراه می باشد.
از جمله این علائم می توان به احساس تشنگی، خشکی دهان، افزایش تعداد دفات ادرار در طول روز، کمبود انرژی و در مواردی خواب آلودگی و … اشاره کرد.
در بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 اگر قند خون از حد نرمال خود بالا تر رود و انسولین به بدن آن ها تزریق نشود دچار عارضه هایی مانند بی حسی پا ها، تاری دید و در نهایت بی هوشی می شود. بسته به اینکه بیماری افراد در چه حد باشد، ممکن است در طول روز دوز های متفاوتی را تزریق کرده و یا چند روز یک بار انسولین تزریق کنند.
دیابت نوع 2
بیماری دیابت نوع 2 نوع شایع تری از بیماری دیابت بوده که معمولا با نام هایی مانند دیابت بزرگسالان و دیابت غیر وابسته به انسولین شناخته می شود. دیابت نوع 2 معمولا در افراد بالای 45 سال خود را نشان می دهد و بیشتر در ابتدای ایجاد این بیماری علائم خاصی از خود نشان نمی دهد.
البته باید توجه داشت که افراد پایین تر از 45 سال نیز به این بیماری مبتلا می شوند اما همانطور که گفتیم این بیماری در افراد بزرگسال بیشتر شایع می باشد. در ایجاد بیماری دیابت نوع 2 عوامل بسیار مختلفی نقش دارند که از جمله آن ها می توان به چاقی، عدم تحرک، استعداد ژنتیکی و … اشاره کرد.
بر اساس آمار های ثبت شده ی جهانی بیشتر افراد مبتلا به دیابت به دیابت نوع 2 مبتلا هستند. همانطور که گفتیم در دیابت نوع 1 بدن توانایی تولید هورمون انسولین را نخواهد داشت اما در دیابت نوع 2 بدن افراد هورمون انسولین را تولید و ترشح می کند، اما نکته ی قابل توجه این است که بدن آن ها توانایی استفاده از این انسولین برای کاهش قند خون را ندارد. به این ترتیب با تجمع گلوکز در خون، قند خون اقراد بالا می رود.
علائم دیابت نوع 2 چیست؟
معمولا افرادی که به گونه های مختلفی از بیماری دیابت مبتلا هستند به دلیل اینکه قند خون در آن ها بالا رفته و در حالت عادی بدن توانایی کاهش آن را ندارد، علائم شبیه به همی را از خود نشان می دهند.
در ادامه ی مطلب به برخی از علائم می پردازیم که بیشتر در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 بروز می کند. البته باید توجه داشت که داشتن هر یک از این علائم به تنهایی نمی تواند به طور قطع ابتلای افراد به دیابت نوع 2 را اثبات کند.
به عبارت دیگر می توان گفت که داشتن چند عدد از علائم زیر می تواند احتمال اینکه فرد به بیماری دیابت نوع 2 مبتلا است را بالا ببرد. پس از آشنایی با دیابت نوع 2 به مراحل اولیه زخم پای دیابتی می پردازیم.
زخم پای دیابتی یکی از شایع ترین زخم ها می باشدکه برای چگونگی انجام نحوه پانسمان صفحه نحوه پانسمان زخم پای دیابتی را مشاهده کنید.
سردرد
یکی از علائم بیماری دیابت نوع 2 که معمولا بیشتر مبتلایان از آن رنج می برند، سردرد می باشد. این سردرد ها معمولا در دوره ای بوده و ممکن است که در برخی از روز ها شدید تر باشد. در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 به دلیل افزایش قند خون در بعضی از مواقع روز، علائمی مانند سردرد و تاری دید ایجاد می شود.
احساس تشنگی بیش از حد
یکی از رایج ترین علائمی که در بسیاری از بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 ایجاد می شود، احساس تشنگی بیش از حد می باشد. افراد مبتلا ممکن است که در طول روز احساس تشنگی زیادی کرده و به همین دلیل مجبور شوند که آب و یا سایر مایعات را به میزان زیادی مصرف کنند. به طور معمول این افراد علاوه با احساس خشکی دهان به سمت افزایش مصرف آب رفته و به همین دلیل نیز تعداد دفعات دفع ادرار در آن ها بالا می رود.
عفونت
بیماری دیابت معمولا قبل از ایجاد آسیب ها و خسارات جدی در سلامتی افراد قابل تشخیص نمی باشد. به طور مثال افرادی که به وجود بیماری دیابت در خود پی نبرده اند، ممکن است برخی از غفونت ها در بدن آن ها ایجاد شود.
به عبارت دیگر در برخی از افراد مبتلا به بیماری دیابت نوع 2 در صورت عدم تشخیص بیماری در مراحل اولیه ممکن است دچار عفونت های دستگاه ادراری شده و یا در صورت ایجاد خراش و زخم بر روی پوست آن ها، مدت زمان بیشتری طول بکشد تا زخم آن ها بهبود یابد. همچنین باید گفت که برخی از افراد مبتلا به دیابت نوع 2 با خارش مکرر پوست خود به ویژه در ناحیه ی کشاله ی ران مواجه می شوند.
چه عواملی زمینه ساز ابتلا به دیابت نوع 2 می باشد؟
معمولا افرادی که به بیماری دیابت مبتلا می شوند مجموعه از عوامل محیطی و ژنتیکی دست به دست هم داده و باعث ابتلای آن ها به این بیماری می شود.
همانطور که می دانیم عوامل ژنتیکی و استعداد خانوادگی در اختیار خود فرد نبوده و قادر به تغییر آن ها نمی باشد اما برخی از عوامل محیطی وجود دارند که باعث افزایش احتمال ابتلا به این بیماری می شوند.
این عوامل محیطی معمولا در به سبک زندگی افراد بستگی داشته و با رعایت یک سبک زندگی خوب افراد می توانند از ابتلا به این بیماری جلوگیری کنند. بیماری دیابت در صورت عدم کنترل ممکن است که عواقب بسیار خطرناکی را برای افراد به همراه داشته باشد. در این مطلب قصد داریم که به بررسی مراحل اولیه زخم پای دیابتی بپردازیم و جزئیات آن را بررسی کنیم.
از جمله عواملی که زمینه ساز ابتلا به دیابت نوع 2 می باشند می توان به افزایش وزن و عدم تحرک را نام برد. همانطور که می دانیم معمولا افزایش وزن به دلیل کم تحرکی همراه با افزایش مصرف مواد غذایی و تجمع چربی ها و مواد قندی در بدن ایجاد می شود.
به این ترتیب با افزایش ورود مواد قندی و … به بدن گلوکز در خون افراد تجمع یافته و اگر افراد زمینه های ژنتیکی نیز داشته باشند، بدن آن ها توان کاهش قند خون را نداشته و به بیماری دیابت مبتلا می شوند.
از سایر عواملی که در ابتلا به بیماری دیابت، مخصوصا دیابت نوع 2 نقش دارند
از سایر عواملی که در ابتلا به بیماری دیابت، مخصوصا دیابت نوع 2 نقش دارند می توان سیگار کشیدن، برنامه غذایی سرشار از گوشت قرمز، مصرف بیش از حد شیرینی، افزایش مصرف کلسترول و …. اشاره کرد.
تا اینجای مطلب به طور خلاصه شما را با بیماری دیابت آشنا کردیم و برخی از عوامل موثر در ابتلا به آن را برای شما نام بردیم. همانطور که اشاره کردیم بیماری دیابت در ابتدای ابتلا ممکن است که هیچ علامت خاصی نداشته باشد و معمولا بیشتر افراد تا زمانی که دچار آسیب های جدی نشوند، متوجه بیماری خود نمی شوند.
یکی از آسیب هایی که ممکن است برخی از مبتلایان به دیابت با آن روبرو شوند، زخم پای دیابتی می باشد. در ادامه ی این مطلب قصد داریم به جزئیات مراحل اولیه زخم پای دیابتی بپردازیم. بنابراین بهتر است که افراد در معرض خطر هر چند ماه یکبار آزمایش بدهند و به پزشک متخصص مراجعه کنند.
زخم پای دیابتی یا دیابت پای زخم چیست؟
زخم پای دیابتی یک زخم باز و یک آسیب دیدگی و جراحت می باشد که معمولا در برخی از بیماران مبتلا به دیابت دچار آن می شوند. زخم پای دیابتی معمولا در کف پای افراد قرار داشته و تقریبا 15 درصد از بیماران دیابتی دچار این عارضه می شوند. زخم پای دیابتی می تواند پیشرفت کرده و باعث مشکلات زیادی از جمله عفونت در این ناجیه از پا شده و حتی می تواند باعث بستری شدن افراد در بیمارستان شود.
همانطور که می دانیم زخم هایی که در پوست انسان ایجاد می شوند معمولا طی یک مکانیسم و روند ذاتی بهبود یافته و تا حدود زیادی ترمیم می شوند. زخم ها و آسیب های ایجاد شده بر روی پوست افراد معمولا نیازی به مداخلات درمانی خاص نداشته و به صورت ذاتی ترمیم می شوند.
روند ترمیم زخم های پوستی معمولا مرحله به مرحله انجام شده و ماتریکس خارج از سلولی رفته رفته ترمیم می شود. اما در برخی از موارد زخم ها و آسیب ها به دلیل وجود اختلالات فیزیولوژیکی به صورت خود به خودی ترمیم نمی شوند و نیاز به مداخلات درمانی خواهند داشت.
بیماری دیابت یکی از بیماری ها و اختلالات مزمن بوده که با پس از ایجاد زخم پای دیابتی از روند طبیعی ترمیم زخم جلوگیری می کند. بر اساس آزمایشات پزشکی انجام شده در بیماری دیابت یک مرحله ی التهابی طولانی و مداوم در زخم ها ایجاد شده که از ترمیم بافت های دچار آسیب بدن جلوگیری به عمل می رود و در روند تشکیل بافت گرانوله کامل و کاهش مقاومت کششی تأخیر ایجاد می کند.
جراحی پای دیابتی در موارد خاصی انجام می شود و با مشاهده هر گونه زخم پا نیاز نمی باشدکه جراحی شود برای چگونگی تشخیص جراحی صفحه جراحی پای دیابتی را مشاهده کنید.
بر اساس آمار پزشکی بیماری دیابت علت اصلی قطع عضو در کشور آمریکا می باشد
بر اساس آمار پزشکی بیماری دیابت علت اصلی قطع عضو در کشور آمریکا می باشد و در این کشور حدود 20 درصد بیماران مبتلا به دیابت دچار زخم پای دیابتی شده و نیاز به قطع عضو پیدا خواهند کرد. اما تحقیقات انجام شده در زمینه ی دیابت نشان داده است که زخم پای دیابتی قابل پیشگیری است و مبتلایان طبق دستورالعمل های خاصی می توانند از ایجاد آن پیشگیری کنند. در ادامه ی مطلب به بررسی جزئیات مراحل اولیه زخم پای دیابتی می پردازیم.
علت اصلی ایجاد زخم پای دیابتی چیست؟
زخم پای دیابتی یکی از عارضه های خطرناک بیماری دیابت می باشد که تقریبا تمامی افرادی که به بیماری دیایت مبتلا هستندف پتانسیل ابتلا به زخم پای دیابتی را نیز خواهند داشت.
بر اساس آمار های جهانی در سال 2019 تعداد بسیار زیادی از افراد مبتلا به دیابت در آمریکای جنوبی، آمریکایی های آفریقایی تبار و اسپانیا دچار زخم پای دیابتی می باشند.
اما نکته ی قابل توجه این است که زخم پای دیابتی در ابتدای ایجاد بیماری خود را نشان نمی دهد و معمولا با پیشرفت بیماری و بیشتر در افرادی که میزان های زیادی از انسولین را تزریق می کنند، رخ می دهد.
افرادی که به بیماری دیابت مبتلا می باشند در خون خود دارای سطوح بالایی از گلوکز و تری گلیسرید می باشند و این دو عامل موجود در خون در طول زمان، باعث مختل کردن انتقال سیگنال های درد به مغز شده و علاوه بر آن به رگ های خونی که اعصاب از آن ها تغذیه می کنند، آسیب می زنند.
برای درمان تخصصی و قطعی زخم پای دیابتی توصیه می کنیم صفحه درمان قطعی زخم پای دیابتی را ببینید.
زخم پای دیابتی معمولا در اثر مجموعه ای از عوامل ایجاد می شود
زخم پای دیابتی ممولا در اثر مجموعه ای از عوامل ایجاد می شود که از جمله آن ها می توان به بی حسی پا، گردش خون ضعیف، ایجاد ناهنجاری های مربوط به پا، ساییدگی در اثر اصطکاک یا فشار، تروما و … اشاره کرد. بیمارانی که چندین سال از ابتلای آن ها به دیابت می گذرد، به علت آسیب دیدگی های عصبی در اثر بالا رفتن قند خون دچار عارضه های مختلفی از جمله نوروپاتی، کم حسی یا بی حسی در پا می شوند.
آسیب های عصبی که در دیابت ناشی از بالا رفتن سطح گلوگز خون ایجاد می شوند اغلب در فرد احساس درد را ایجاد نمی کنند و در بیشتر موارد خود فرد از این موضوع آگاهی ندارد. افرادی که احساس می کنند به دلیل ابتلا به بیماری دیابت دچار این عارضه شده اند می توانند با مراجعه به پزشک متخصص قلب و عروق، با انجام آزمایش های ساده ای پای خود را از لحاظ مشکلات نوروپاتی بررسی کنند.
همانطور که گفتیم با گذشت زمان دیابت می تواند منجر به آسیب به اعصاب فرد شود که به طور خاص در این مطلب منظور ما اعصاب حسی پا های فرد دیابتی می باشد. در صورت آسیب دیدگی عصب های پای یک فرد ممکن است که فرد در پا های خود احساس سرما، گرما یا درد را نداشته باشد و همچنین در ناحیه ی پای خود احساس سوزش کند. در علم پزشکی به این عدم وجود حس، نوروپاتی گفته می شود.
درجه بندی زخم پای دیابتی برا اساس عمق زخم می باشد برای اشنایی بیشتر با این مورد پیشنهاد می کنیم پست درجه بندی زخم پای دیابتی را مشاهده کنید.
کم حسی یا بی حسی
کم حسی یا بی حسی می تواند منجر به افزایش خطر بریدگی، زخم و تاول در این ناحیه شده و به دنبال آن آسیب های وارد شده پیش روی کرده و باعث ایجاد عفونت شود. همچنین به دلیل همین آسیب دیدگی اعصاب پا ممکن است که ماهیچه های پای افراد به درستی کار نکرده و به این ترتیب حرکت و چرخش پا ها به درستی صورت نگیرد. این مسئله می تواند منجر به ایجاد فشار بیش از حد به یک ناحیه از پا شده و به ایجاد آسیب به این قسمت بیانجامد.
وجود بیماری های عروقی می تواند زخم پای دیابتی را پیچیده کرده و توانایی بدن را برای بهبودی آن کاهش دهد و حتی خطر ایجاد عفونت ها را افزایش دهد. همانطور که ممکن است بدانید بیماری دیابت و افزایش قند خون، خود باعث کاهش توانایی بدن در مقابله با عفونت های ایجاد شده می شود.
به طور کلی می توان گفت که علت ایجاد زخم پای دیابتی این است که هنگامی که بدن توانایی تولید انسولین به مقدار کافی را ندارد و یا انسولین تولید شده توسط بدن قابل استفاده نمی باشد، قند خون در خون افراد تجمع یافته و وارد سلول ها نمی شود به این ترتیب سطح بالای قند در خون در مدت طولانی منجر به آسیب سلول های مختلف در بدن می باشد که زخم پای دیابتی یکی از این موارد می باشد.
چه عواملی در افزایش خطر ایجاد زخم دیابتی پا نقش دارند؟
همانطور که می دانیم در ایجاد یک عارضه یا بیماری می تواند عوامل محیطی و ژنتیکی بسیار زیادی نقش داشته باشند و ما نمی توانیم تمامی آن ها را بررسی کنیم و بسیاری از این عوامل، عوامل ژنتیکی بوده و افراد هیچ اختیاری در آن ها ندارند. اما در ادامه ی مطلب به برخی از عوامل که ریسک ابتلا به زخم پای دیابتی را افزایش می دهند را برای شما نام می بریم.
- وجود عفونت های مختلف در ناحیه ی پا
- افزایش سن و کهولت سن که به خودی خود باعث کاهش توانایی بدن در کاهش قند خون به طور کارآمد می شود.
- نوروپاتی دیابتی
- استعمال دخانیات مانند سیگار و قلیان
- وجود زخم های کهنه و درمان نشده ی قبلی و همچنین داشتن سابقه ی قطع عضو
- اختلالات و نارسایی های مربوط به عروق
- سابقه ابتلا به بیماری های خود ایمنی و ضعیف بودن سیستم ایمنی بدن افراد
- ابتلا به نارسایی های کلیوی و کبدی
- وجود تورم در اندام ها و بافت های مختلف بدن
مراحل اولیه زخم پای دیابتی
معمولا زخم پای دیابتی در ابتدا علائم کوچکی داشته و سپس رفته رفته افزایش می یابد. به عنوان یکی از اولین نشانه های زخم پای دیابتی می توان مشاهده ترشحات از زخم را نام برد.
معمولا در مراحل اولیه زخم پای دیابتی، محل زخم دارای پوست قرمز و نرم شده ای می باشد. این قرمزی پوست محل زخم به طور معمول با لمس کردن و یا با فشار کم از بین می رود.
در مراحل اولیه زخم پای دیابتی در قسمت زخم التهاب صورت گرفته که قرمزی این ناحیه نیز به دلیل همین التهاب می باشد. البته باید توجه داشت که بخش های زیرن پوست در قسمت زخم معمولا دارای بافت سفتی می باشند.
سپس رفته رفته پوست اطراف زخم پای دیابتی از بین رفته و بافتی شبیه چربی نمایان می شود. در اصطلاح پزشکی در این مرحله بیان می کنند که پوست دچار نکروز شده است.
پس از نکروز پوست بیمار مشاهده می کند که در اطراف زخم، چربی هایی که در زیر پوست قرار دارند در حال از بین رفتن هستند.
معمولا در مراحل اولیه زخم پای دیابتی رفته رفته در عضلات اطراف زخم، بافت نکروزی افزایش می یابد.
پس از این مرحله در بیشتر افراد کورتکس استخوان دچار آسیب شده و به اصطاح پزشکی دچار استئومیلیت می شود.
مشاهده التهاب مفصل عفونی
در نهایت در زخم پای دیابتی و بافت های اطراف آن التهاب مفصل عفونی مشاهده شده و همچنین عفونت پاتولوژیک عضلات و ارگان ها ممکن است مشاهده شود.
در مراحل اولیه زخم پای دیابتی همانطور که گفتیم ترشحاتی از زخم بیرون می آید که مبتلایان ممکن است آن ها را بر روی جوراب یا کفش خود مشاهده کنند. همچنین ممکن است که این بخش از پای افراد در مراحل اولیه زخم پای دیابتی دارای بوی غیر عادی نیز باشد.
در مراحل پیشرفته تر از زخم پای دیابتی ممکن است که بافت سیاه رنگی در قسمت زخم مشاهده شود که به آن بافت اسکار گفته می شود.
ایجاد این بافت سیاه رنگ به دلیل عدم وجود جریان خون نرمال در این قسمت از پای فرد می باشد
ایجاد این بافت سیاه رنگ به دلیل عدم وجود جریان خون نرمال در این قسمت از پای فرد می باشد. این بخش ها که بافت مرده یا گانگرن به شمار می روند ممکن است که دارای بوی بسیار بدی باشند.
نکاتی که در بالا گفتیم از علائم مراحل اولیه زخم پای دیابتی می باشد. البته باید توجه داشت که معمولا به دلیل عدم احساس درد در این ناحیه افراد زود متوجه زخم پای خود نمی شوند و همچنین نکته ی قابل توجه این است که گاه مراحل اولیه زخم پای دیابتی ممکن است که تا زمان عفونی شدن زخم دارای هیچ یک از علائم بالا نباشد.
در هنگامی که افراد در مراحل اولیه زخم پای دیابتی به پزشک مراجعه می کنند، پزشک متخصص زخم پای دیابتی آن ها را از لحاظ اندازه، شکل، عمق، محل زخم و اینکه بافت عفونی یا گرانولی می باشد یا خیر مورد بررسی قرار می دهد.
به عبارت دیگر ارزیابی مراحل اولیه زخم پای دیابتی شامل تشخیص و شناسایی عوامل خطر در این عارضه مانند نوروپاتی اعصاب محیطی می باشد. در مراحل پیشرفته تر پزشک متخصص زخم پای دیابتی افراد را از لحاظ وجود مالودور، بررسی وضعیت لبه های زخم و وجود تاندون یا استخوان های قابل مشاهده معاینه می کند.
پیشگیری از ایجاد زخم پای دیابتی چگونه است؟
بیماران دیابتی می توانند با رعایت برخی از نکات تا حدود زیادی از ابتلای خود به زخم پای دیابتی و ایجاد مراحل اولیه زخم پای دیابتی جلوگیری کنند. در ادامه ی مطلب برخی از نکات مهم در زمینه ی پیشگیری از ایجاد مراحل اولیه زخم پای دیابتی را به شما معرفی می کنیم.
به طور کلی با مراقبت از پای بیمار و کنترل بیماری دیابت تا حدود زیادی می توان از ایجاد زخم پای دیابتی و یا پیشرفت مراحل اولیه زخم پای دیابتی جلوگیری کرد.
در بسیاری از موارد در مراحل اولیه زخم پای دیابتی با تشخیص و ترمیم به موقع زخم و یا با رویکرد درمان ضد باکتریایی زود هنگام در صورتی که زخم دارای عفونت باشد، می توان از بروز عوارض جدی و همچنین از پیشرفت بیماری جلوگیری به عمل آورد.
همانطور که می دانیم زخم پای دیابتی و سایر زخم های شریانی و وریدی در ناحیه ی اندام های تحتانی انسان، کیفیت زندگی بیماران را تا حدود بسیار زیادی کاهش داده و در برخی از موارد حتی منجر به مرگ بیماران می شود.
نکته ی قابل توجه این است که بر اساس آمار به دست آمده در حدود 37 درصد از بیمارانی که زخم پای دیابتی داشته و آن را درمان کرده اند، پس از گذشت یک سال دوباره به این عارضه مبتلا شده اند. به این ترتیب بهتر است که بیماران با رعایت کردن برخی از نکات لازم از ایجاد زخم دیابتی در پا های خود جلوگیری به عمل آورند.
در صورتی که این زخم ها به طور مناسب درمان نشوند
در صورتی که این زخم ها به طور مناسب درمان نشوند و پس از درمان احتیاط های لازم برای پیشگیری از ایجاد دوباره ی این زخم ها انجام نشود، زخم پای دیابتی مجددا ایجاد می شوند. همانطور که می دانیم ابتلای مجدد افراد به زخم پای دیابتی احتمال ایجاد عفونت ها در این قسمت و حتی قطع عضو و مرگ را نیز افزایش می دهد.
بیماران برای جلوگیری از ابتلا به زخم پای دیابتی باید در مورد اهمیت ابتلا به نوروپاتی اطلاعات لازم را کسب کرده و همچنین با روش های مراقبت از پوست خود و نحوه ی ارزیابی آن آشنا شوند. همچنین آموزش صحیح به خانواده ی بیمار در مورد سلامت پا های بیماران نیز می تواند تا حدود زیادی به تشخیص زود تر و به هنگام زخم پای دیابتی کمک کند.
بهترین روش برای پیشگیری از ایجاد زخم پای دیابتی
بهترین روش برای پیشگیری از ایجاد زخم پای دیابتی و یا جلوگیری از پیشرفت آن بهتر است که به بیمار دیابتی آموزش داده شود که پاهایش در معرض خطر قرار دارد و باید نسبت به این مسئله هوشیار باشد.
به عبارت دیگر بیمار دیابتی باید هر شب پاهای خود را مشاهده کند و در صورت مشاهده ی هر گونه زخم، پوسته پوسته شدن، بوی نامناسب، قرمزی و یا تاول در اسرع وقت به پزشک متخصص مراجعه کند. پزشک متخصص با معاینه ی پا های افراد دستور العمل های لازم را به بیمار ارائه می کند.
اما باید توجه داشته باشید که در صورتی که زخم پا به استخوان رسیده باشد و سبب عفونت استخوان گردد، برای سلامتی افراد یک خطر جدی محسوب شده و پزشک به بیماران می گوید که باید پای خود را جراحی کرده و حتی ممکن است به قطع پای آسیب دیده منجر شود.. بنابراین بهتر است با مشاهده مراحل اولیه زخم پای دیابتی به پزشک متخصص مراجعه کنید.
بررسی روزانه پا
یکی از مهم ترین روش هایی که برای جلوگیری از ایجاد مراحل اولیه زخم پای دیابتی توصیه می شود، بررسی روزانه پا می باشد. پزشکان متخصص به افراد توصیه می کنند تا هر روز یا هر شب پاهایشان را به دق بررسی کنند تا از عدم وجود تاول، بریدگی، خراش و حتی ناخن های نا مرتب مطمئن شوند.
معمولا تاول ها در کف پای افراد ایجاد می شوند به این ترتیب بهتر است که افراد کف پای خود را با آینه بررسی کنند. همچنین وجود علائم عفونت مانند قرمزی، تورم و گرما نیز باید به دقت بررسی شود. در صورتی که افراد کوچک ترین تغییرات را در پا های خود احساس کنند باید به پزشک متخصص مراجعه کنند.
انتخاب کفش مناسب
همانطور که می دانیم انتخاب کفش ها بر روی وضعیت پا های ما تأثیر بسیار زیادی دارد. به عبارت دیگر پوشیدن کفشی که مناسب پای افراد نباشد، خطر تاول زدن را در افراد دیابتی افزایش می دهد.
همانطور که می دانیم کفش های ما نباید خیلی تنگ یا خیلی گشاد باشد و کفشی که انتخاب می کنیم باید مناسب استفاده ای باشد که از آن می کنیم. به این ترتیب باید برای پیاده روی روزانه و ورزش کردن از کفش های مخصوص خود استفاده کنیم.
همانطور که می دانیم با گذشت زمان اندازه و عرض پای افراد تغییر می کند به همین دلیل باید کفشی انتخاب می کنیم کاملا متناسب با ابعاد و اندازه های پای افراد باشد. پزشکان متخصص در این زمینه توصیه می کنند که کفش افراد دیابتی باید داری نیم سانتی متر فضا بین انگشتان و نوک کفش بوده و از قوس کف پا پشتیبانی کند.
استفاده از جوراب مناسب
پزشکان متخصص در این زمینه توصیه می کنند که افراد در معرض خطر از جوراب های تمیز و خشک استفاده کرده و همچنین از استفاده از جوراب های دارای کش های محکم خودداری کنند.
جوراب با کش محکم ممکن است که باعث ایجاد اختلال در جریان خون پا های افراد شود. همچنین به افراد دیابتی توصیه می شود که از راه رفتن با پای برهنه و یا استفاده از کفش های صندل در پیاده روی خود داری کنند.
زیرا این کفش ها پای افراد را در معرض خراشیدگی و آسیب قرار می دهد و همین خراشیدگی های کوچک ممکن است که برای فرد دردسر ساز شود.
همچنین استفاده از کفش های پاشنه بلند برای این دسته از افراد مناسب نمی باشد زیرا کفش های پاشنه بلند باعث اعمال فشار اضافی بر روی قسمت جلوی پا شده و می تواند باعث ایجاد آسیب دیدگی و تاول در این قسمت از پا شود.
کنترل قند خون
همانطور که اشاره کردیم اصلی ترین عامل ایجاد مراحل اولیه زخم پای دیابتی، بیماری دیابت و عدم کنترل آن می باشد. برای کنترل دیابت خود می توانید به پزشکان متخصص در این زمینه مراجعه کرده و با دریافت دستورالعمل های لازم از آن ها قند خون خود را کنترل کنید.
عدم کنترل قند خون می تواند باعث نرسیدن گلوکز به سلول ها شده و همچنین در صورت ایجاد برخی از جراحات از ترمیم و بهبودی آن ها جلوگیری به عمل می آورد.
در درمان زخم دیابتی پا باید یک تیم از پزشکان متخصص در زمینه ی زخم، غدد، دیابت، ارتوپدی، جراحی عمومی و … فعالیت کنند و به این ترتیب همکاری این گروه روند بهبودی زخم را سرعت می بخشد.
کنترل وزن بیمار
همانطور که می دانیم وزن ما بر روی پا های ما تقسیم شده و به این ترتیب افرادی که دارای اضافه وزن و یا مبتلا به چاقی هستند، فشار بیشتری را بر روی پا های خود وارد می کنند.
افزایش فشار بر روی پا ها در هنگام پوشیدن کفش و پیاده روی می تواند مشکلات زیادی را برای این افراد به وجود آورده و ممکن است منجر به ایجاد تاول و بریدگی در پا ها شود.
به این تریتب بهتر است که افرادی که مبتلا به چاقی هستند و در معرض ابتلا به زخم پای دیابتی قرار دارند، هرچه سریع تر برای کاهش وزن و لاغری خود اقدام کنند.
کاهش مصرف دخانیات
سیگار و سایر دخانیات مانند قلیان، پیپ و … که دارای توتون و تنباکو هستند، دارای مواد شیمیایی بسیاری مضری بوده که روند بهبودی زخم های ایجاد شده را کند می کرده و حتی ممکن است که از بهبود زخم های ایجاد شده در افراد دیابتی جلوگیری کنند. معمولا مصرف دخانیات باعث ایجاد مشکلاتی در زمینه ی گردش خون و بیماری های قلبی و عروقی می شود.
همچنین مصرف دخانیات احتمال ابتلا به بیماری های شریانی اندام تحتانی را تا حدود زیادی افزایش می دهد که به این ترتیب جریان خون در پا های فرد کاهش یافته و احتمال ابتلا به زخم پای دیابتی را افزایش می دهد.
درمان زخم دیابتی پا
برای درمان قطعی زخم پا معمولا به یک تیم پزشکی متخصص در حیطه های مختلف نیاز است. اما همانطور که اشاره کردیم درمان زخم دیابتی پا در مراحل اولیه زخم پای دیابتی بسیار بهتر می باشد و دیر اقدام کردن در این زمینه ممکن است که به قطع عضو افراد منجر شود.
تیم درمانی برای درمان زخم پای دیابتی معمولا از پرستار متخصص زخم یا دیابت، جراح عمومی، متخصص ارتوپدی و در صورت نیاز متخصص عفونی تشکیل می شود. معمولا هدف این تیم پزشکی در مراحل ابتدایی کنترل کردن قند خون افراد و همچنین کاهش عوارض زخم و جلوگیری از پیشرفت آن می باشد.
معمولا این افراد به صورت مداوم قند خون بیمار را چک می کنند و در صورت نیاز با استفاده از دارو های خاصی قند خون را کنترل می کنند. همچنین برای جلوگیری از پیشرفت زخم دیابتی پا، بافت های مرده ی موجود در زخم را جدا کرده و بر می دارند.
سپس پرستار زخم ها را به خوبی پانسمان کرده و با استفاده از برخی از تکنیک ها میزان فشار های وارده بر این ناحیه از پا را کاهش می دهد. نکته ی قابل توجه این است که تنها وجود میکروارگانیسم های موجود در زخم به تنهایی برای تعیین وجود یا عدم وجود عفونت در زخم پای دیابتی کافی نمی باشد.
از جمله بهترین شاخصه ها برای وجود یک عفونت فعال می توان به وجود التهاب و چرک در زخم پای دیابتی اشاره کرد. می توان گفت که شایع ترین ارگانیسم به وجود آورنده ی عفونت در زخم پای دیابتی استافیلوکوک می باشد.
آنتی بیوتیک ها
پزشکان متخصص معمولا پس از معاینه ی زخم پای دیابتی برای بیماران برخی از آنتی بیوتیک های مناسب را تجویز می کنند. طول دوره ی درمان زخم دیابتی پا با آنتی بیوتیک های مناسب معمولا به عوامل مختلفی از جمله شدت عفونت و درگیر شدن استخوان ها و … بستگی دارد. معمولا این دوره ی درمان زخم دیابتی پا از 1 تا 6 هفته به طول می انجامد.
باید توجه داشت که پزشکان متخصص سعی می کنند که تنها در مواقعی از آنتی بیوتیک ها استفاده کنند که شواهد کافی برای اثبات وجود عفونت در زخم داشته باشند.
این پزشکان معمولا تا زمان پاکسازی کامل زخم از عفونت ها درمان با استفاده از آنتی بیوتیک ها را ادامه می دهند. نکته ی قابل توجه این است که پزشک متخصص با توجه به میزان عفونت و همچنین سابقه ی بیمار نوع آنتی بیوتیک های مناسب را انتخاب می کند.
استفاده از کرم ها و پانسمان های پیشرفته
در درمان زخم دیابتی پا از پانسمان های مخصوص و بسیار پیشرفته ای استفاده می شود که بیشتر این پانسمان ها دارای قابلیت جذب ترشحات، پانسمان های هیدروژل و هیدروکلوئید و … می باشند.
باید توجه داشت که نمی توان برای تمامی بیماران یک نوع از پانسمان ها را در نظر گرفت و باید برای هر بیمار با توجه به شرایط و وضعیت زخم دیابتی پا ی فرد نوع خاصی از پانسمان انتخاب شود.
به طور مثال پانسمان های هیدروژل ممکن است که نسبت به پانسمان های استاندارد دیگر از مزایای بیشتری برخوردار باشند و برای برخی از بیماران بتوانند کمک زیادی را ارائه دهند.
همچنین بر اساس آخرین تحقیقات انجام شده در زمینه زخم دیابتی پا، برخی از کرم های حاوی نقره یا عسل که برخی از صفات هیدروزل و هیدروکلوئید را با هم ترکیب کرده و در اختیار افراد می گذارند، برای درمان زخم دیابتی پا بسیار موثر خواهند بود. به این ترتیب بهتر است که برای درمان زخم دیابتی پا از پانسمان های آغشته به نقره و عسل برای پوشاندن بخش زخم استفاده کرد.
استفاده از کفش های پوشش دهنده پا
برای روند بهبودی و درمان زخم دیابتی پا کفش های مخصوصی طراحی شده که باعث می شود بیماران پس از پوشیدن آن از وارد آمدن فشار بیش از حد به پا های خود جلوگیری کنند.
به این ترتیب افراد دیابتی قبل از ایجاد زخم پای دیابتی نیز می توانند از این کفش ها استفاده کنند و ریسک ابتلای خود به بیماری زخم دیابتی پا را کاهش دهند. زیرا بر اساس آخرین تحقیقات انجام شده در این زمینه به دست آمده است که کاهش فشار بر روی زخم ها و قسمت های حساس پا هم در افزایش سرعت بهبودی زخم های دیابتی پا و هم در پیشگیری از ابتلا به این زخم ها نقش موثری دارند.
این کفش ها در دهه ی 60 میلادی برای اولین بار در کشور آمریکا طراحی شد و اکنون به عنوان یکی از روش های استاندارد جلوگیری و درمان زخم دیابتی پا استفاده می شود.
استفاده از این کفش ها از این لحاظ حائز اهمیت می باشد که بیمار در ناحیه ی پای خود دچار هیچ گونه زخم و آسیب دیدگی نشده و همچنین این کفش ها به گونه ای طراحی شده است که از پیچ خوردگی های پا و … در حین راه رفتن تا حدود زیادی جلوگیری می کند.
اکسیژن پر فشار
در سال های اخیر تحقیقات گسترده ای در زمینه ی درمان زخم دیابتی پا انجام شد که در پی آن، پزشکان متخصص دریافتند که اکسیژن درمانی می تواند برای درمان زخم پای دیابتی بسیار موثر بوده و تا حدود زیادی از قطع عضو بیمار جلوگیری به عمل آورد.
برخی از پزشکان معتقدند که اکسیژن درمانی برای این بیماران به مدت 6 هفته می تواند بسیار به روند درمان زخم دیابتی پا کمک کرده و تا حدود زیادی وضعیت زخم را بهبود بخشد.
استفاده از فشار منفی یا وکیوم تراپی
در روش وکیوم تراپی یا فشار منفی معمولا از خلاء به منظور از بین بردن ترشحات و باقی مانده ی سلول ها و بافت های مرده در قسمت زخم پای دیابتی استفاده می شود.
همانطور که می دانیم وجود این ترشحات و همچنین سلول ها و بافت های مرده در قسمت زخم ها باعث طولانی تر شدن روند بهبودی شده و همچنین فاز التهابی در زخم را تمدید می کنند. بنابراین استفاده از وکیوم تراپی برای از بین بردن این ترشحات اضافی و بافت های مرده بسیار حائز اهمیت می باشد.
نکته ی قابل توجه در این زمینه این می باشد که برخلاف مکانیسم ساده ای که این روش درمانی دارد، نتایج و آثار آن در افزایش سرعت بهبودی زخم ها بسیار حیرت انگیز و منحصر به فرد می باشد.
استفاده از روش انتشار مداوم اکسیژن
یکی دیگر از روش های موثر در درمان زخم پای دیابتی روش انتشار مداوم اکسیژن با جریان بسیار کم می باشد. بسته به تشخیص پزشک اکسیژن با جریان بسیار کمی (یعنی در حدود 3 تا 12 میلی لیتر در ساعت) در طول دوره ی مشخصی به طور مداوم بر روی زخم افراد منتشر شده و برخی از پزشکان اعتقاد دارند که این روش برای بهبود زخم پای دیابتی تأثیرات مثبتی را خواهد داشت.
از جمله سایر روش های درمانی برای درمان زخم پای دیابتی می توان به فوتو تراپی، ازن درمانی، فاکتور های رشد و … اشاره کرد.
برای درمان زخم دیابتی پا باید به چه نکاتی توجه کرد؟
همانطور که پیش تر اشاره کردیم در صورت مشاهده ی هر گونه علائم زخم دیابتی پا باید به پزشک متخصص مراجعه کرده و پس از معاینه بر اساس تشخیص پزشک دستورالعمل های خاصی را اجرا کنید. اما در این بخش قصد داریم که برخی از نکات در زمینه ی درمان مراحل اولیه زخم پای دیابتی را به شما معرفی کنیم که رعایت کردن آن ها به شما در زمینه ی بهبود زخم دیابتی پا بسیار کمک می کند.
کنترل قند خون یکی از مهم ترین و بهترین روش هایی می باشد که تمامی پزشکان متخصص در این زمینه به افراد توصبه می کنند تا جهت جلوگیری از ایجاد زخم پای دیابتی انجام دهند.
بنابراین بهترین کاری که یک فرد دیابتی در این زمینه می تواند انجام دهد این است که به طور مداوم تست قند خون انجام دهد و در صورت افزایش قند خون خود، با رعایت برنامه های غذایی و … قند خون خود را کنترل کرده تا هیچ گاه قند خونش به مدت طولانی بالا نباشد.
افراد مبتلا به دیابت در صورتی که به زخم پای دیابتی دچار شده باشند، پزشک متخصص با لمس عروق پای بیمار متوجه وجود مشکل در خونرسانی در ناحیه ی پای بیمار می شود.
به صورت روزانه پای خود را با استفاده از شامپو بچه شستشو دهید
بسیاری از پزشکان به افراد مبتلا به زخم دیابتی پا توصیه می کنند که در مراحل اولیه زخم پای دیابتی، برای بهبود هرچه سریع تر زخم به صورت روزانه پای خود را با استفاده از شامپو بچه شستشو دهند. همچنین توصیه می شود که در صورت وجود هرگونه عفونت و بافت های مرده، توسط جراح این بخش ها برداشته شده و با استفاده از پانسمان های مخصوص این قسمت پوشیده شود.
افرادی که در مراحل اولیه زخم پای دیابتی قرار دارند می توانند با انجام برخی از ورزش های مناسب خونرسانی را در پا های خود افزایش دهند و به این ترتیب از پیشرفت سریع بیماری جلوگیری کنند.
بیماران دچار زخم پای دیابتی باید در کوتاه کردن ناخن های پای خود بسیار دقت کنند. زیرا در صورت ایجاد زخم در انگشتان پا در هنگام کوتاه کردن ناخن ها ممکن است مدت زمان زیادی طول بکشد تا بهبود یابد. همچنین این بیماران نباید میخچه ها یا پینه های پای خود را دستکاری کنند زیرا ممکن است باعث ایجاد زخم جدیدی در این قسمت شده و بهبود این زخم ها نیز مدت زمان زیادی برای بهبودی لازم خواهد بود.
زاویه دار شدن استخوان های پا
در صورتی که احساس کردید که استخوان های پای شما دچار تغییر شکل شده و در حال زاویه دار شدن هستند باید هرچه زود تر به پزشک ارتوپدی مراجعه کرده تا برای اصلاح شکل استخوان های پا برنامه ریزی های لازم را انجام دهد.
این دسته از بیماران بهتر است که در هنگام استراحت و یا خوابیدن پاهای خود را مقداری بالا تر از سطح بدن خود قرار دهند تا خونرسانی بدن سریع تر شود و از تشدید مشکلات کاهش جریان خون جلوگیری شود.
همچنین در صورتی که بیمار مبتلا به زخم پای دیابتی به استعمال سیگار و یا سایر دخانیات اعتیاد دارد بهتر است که برای جلوگیری از پیشرفت هرچه بیشتر بیماری خود استعمال دخانیات را ترک کند.
درجه بندی زخم پای دیابتی به چه صورت است؟
همانطور که در این مطلب به طور مفصل به بحث زخم پای دیابتی پرداختیم، زخم دیابتی پا یکی از اختلالات و بیماری هایی می باشد که در اثر پیشرفت بیماری دیابت در بدن افراد ایجاد می شود.
پزشکان متخصص برای درجه بندی سطح پیشرفت زخم پای دیابتی از درجه بندی واگنر استفاده می کنند که در اصطلاح به آن واگنر گرید (Wagner Grade) گفته می شود.
پزشک متخصص با استفاده از این سیستم درجه بندی سطح پیشرفت بیماری را تشخیص داده و با توجه به آن می تواند برای درمان زخم دیابتی پا برنامه ریزی کند. این سیستم درجه بندی برای زخم پای دیابتی اعداد 0 تا 5 را در نظر گرفته است که در ادامه به بررسی معنی هر کدام از این اعداد می پردازیم.
درجه ی 0
درجه ی 0 به این معنی است که بیمار دیابتی در حال حاضر دچار زخم پای دیابتی نشده است اما دارای ریسک بالایی برای ابتلا به این عارضه می باشد. به این ترتیب پزشک باید تمامی دستورالعمل های لازم برای پیشگیری از ابتلا به زخم پای دیابتی را به بیمار ارائه دهد.
در این مرحله بیمار دیابتی یک زخم سطحی در پای خود دارد. به عبارت دیگر می توان گفت که در این مرحله پوست پای افراد به طور کامل در این ناحیه وجود دارد و هیچ کدام از بافت های داخلی آن آسیب ندیده اند و صرفا یک زخم سطحی در پای فرد ایجاد شده است. در این درجه نیز پزشک بیشتر سعی می کند تا با دادن دستورالعمل های خاصی مانند استفاده از کفش و .. به فرد از پیشرفت زخم جلوگیری کند.
در این درجه بیمار یک زخم نسبتا عمیق دارند به طوری که می توان گفت این زخم به قسمت های زیرین پوست نیز نفوذ کرده است. منظور از قسمت های زیرین پوست مفصل ها، رباط ها و ماهیچه های پا می باشد که زخم پای دیابتی در آن ها نیز نفوذ کرده است. نکته ی قابل توجه این است که در درجه ی 2 هیچ آبسه یا نشانه ای از درگیر شدن استخوان های پای بیمار مشاهده نمی شود.
زخم های گرید 3
در زخم های گرید 3 نشانه های گسترده ای از التهاب و همچنین آبسه در بافت های پیوندی زخم و محیط اطراف آن مشاهده می شود. همچنین در این مرحله ممکن است که عوارض دیگری مانند عفونت ماهیچه ها، تاندون ها، مفاصل و حتی استخوان های پا مشاهده شود.
در درجه ی 4 معمولا ناحیه ی زخم و اطراف آن شروع به پوسیدگی می کنند و تغییر رنگ می دهند. این حالت که بافت های پا دچار پوسیدگی می شوند، گانگرن نام دارد.
آخرین و شدید ترین درجه ی زخم پای دیابتی درجه ی 5 می باشد که در آن بافت های پوسیده یا به اصطلا گانگرن از ناحیه ی زخم اولیه و اطراف آن پیش رفته و فرا تر می روند. در صورتی که برای درمان زخم پای دیابتی در این مرحله نیز اقدام نشود تمامی پای افراد درگیر شده و افراد تمامی پای خود را از دست خواهند داد.
جراحی زخم پای دیابتی به چه صورت است؟
همانطور که در این مطلب به طور مفصل شرح دادیم در مراحل اولیه زخم پای دیابتی می تواند برای درمان و بهبودی آن اقدام کرد و از پیشرفت بیشتر آن جلوگیری کرد. به عبارت دیگر بیشتر زخم های پای دیابتی که هنوز دچار عفونت های شدید نشده اند بدون انجام جراحی قابل درمان می باشند.
اما در صورتی که عفونت ها در قسمت زخم دیابتی پا گسترش یابد و استخوان ها را نیز درگیر کند بهبود بدون جراحی بسیار بعید بوده و بیشتر پزشکان در این مرحله انجام جراحی را به بیماران توصیه می کنند.
پزشکان جراح برای جلوگیری از پیشرفت عفونت ها و جلوگیری از پیشرفت زخم پای دیابتی و همچنین به منظور از بین بردن فشار بر روی ناحیه ی آسیب دیده، در صورت لزوم استخوان ها را برش داده و یا می تراشند. پزشک جراح با اصلاح کردن استخوان ها و یا از بین بردن ناهنجاری های پا، سعی می کند از قطع عضو و پیشرفت بیماری جلوگیری کند.
رژیم غذایی مناسب زخم پای دیابتی چیست؟
در مراحل اولیه زخم پای دیابتی رعایت کردن برخی از رژیم های غذایی می تواند تا حدود زیادی کمک کننده باشد و از پیشرفت بیشتر بیماری جلوگیری کند. به عبارت دیگر زمان مصرف غذا و همچنین نوع غذا در وعده های اصلی و میان وعده ها می تواند بسیار در روند پیشرفت بیماری موثر باشد.
همانطور که می دانیم مصرف هر نوع از کربوهیدرات به شکل افراطی باعث افزایش سطح قند خون افراد می شود. به این ترتیب مدیریت میزان ورودی کربوهیدرات به بدن بسیار ضروری و حائز اهمیت می باشد. استفاده از نان های غلات کامل و همچنین سیریال های صبحانه به جای غلات تغییر یافته می تواند فیبر، ویتامین و مواد معدنی کافی را برای بدن فراهم کند.
افرادی که به بیماری دیابت مبتلا هستند و همچنین در خطر ابتلا به زخم پای دیابتی قرار دارند بهتر است که با مراجعه به یک پزشک متخصص برنامه غذایی مناسب و مطابق بر نیاز های بدن خود را دریافت کنند و تا جایی که ممکن است از پیشرفت بیماری زخم پای دیابتی جلوگیری کنند.
جمع بندی
در این مطلب شما را با جزئیات مراحل اولیه زخم پای دیابتی آشنا کردیم. همانطور که گفتیم زخم پای دیابتی یک عارضه می باشد که در اثر پیشرفت بیماری دیابت به وجود می آید و در صورت پیشرفت و ایجاد عفونت در بافت های زیرین پوست مانند ماهیچه ها و استخوان ها، ممکن است باعث قطع عضو و حتی مرگ افراد شود. بنابراین تشخیص به موقع این بیماری بسیار حائز اهمیت بوده و می تواند از قطع عضو افراد جلوگیری کند.
به منظور آشنایی بیشتر افراد با مراحل اولیه زخم پای دیابتی ابتدا بیماری دیابت را به شما معرفی کرده ایم و به دلایل ایجاد بیماری زخم پای دیابتی در اثر دیابت پرداختیم.
همانطور که اشاره کردیم افرادی که به بیماری دیابت مبتلا می باشند در خون خود دارای سطوح بالایی از گلوکز و تری گلیسرید می باشند و این دو عامل موجود در خون در طول زمان، باعث مختل کردن انتقال سیگنال های درد به مغز شده و علاوه بر آن به رگ های خونی که اعصاب از آن ها تغذیه می کنند، آسیب می زنند.
این آسیب دیدگی های اعصاب در پا های افراد باعث ایجاد بی حسی و .. شده و در اثر ایجاد زخم ها و آسیب دیدگی ها در ناحیه ی پای افراد، بیمار درد را احساس نمی کند.
به بررسی جزئیات مراحل اولیه زخم پای دیابتی پرداختیم
در ادامه ی مطلب به بررسی جزئیات مراحل اولیه زخم پای دیابتی پرداختیم و شما را با درجه های مختلفی از این بیماری آشنا کردیم. از جمله برخی از روش های پیشگیری از بیماری زخم پای دیابتی می توان به کنترل قند خون به صورت مداوم، استفاده از کفش های مناسب، استفاده از جوراب مناسب، کنترل وزن، ترک سیگار، بررسی روزانه پا و … اشاره کرد.
همانطور که اشاره کردیم بهترین روش برای جلوگیری از ایجاد زخم پای دیابتی کنترل قند خون به صورت مداوم می باشد زیرا بالا بودن قند خون در طول زمان از اصلی ترین علل ایجاد زخم دیابتی پا می باشد.
در صورتی که بیماری زخم پای دیابتی در مراحل اولیه باشد و تا حدود زیادی پیشرفت نکرده باشد می توان با استفاده از مداخلات درمانی تا حدود زیادی زخم پای دیابتی را درمان کرده و از قطع عضو و انجام جراحی جلو گیری کرد.
از جمله برخی از این مداخلات می توان به آنتی بیوتیک ها، استفاده از کفش های مخصوص، استفاده از کرم ها و پانسمان های پیشرفته، اکسیژن پر فشار و … اشاره کرد.
همانطور که اشاره کردیم افرادی که به بیماری دیابت مبتلا هستند در معرض ابتلا به زخم پای دیابتی نیز قرار دارند بنابراین بهتر است که به صورت مداوم قند خون خود را چک کرده و آن را کنترل کنند.
همچنین این بیماران بهتر است که به صورت روزانه پا های خود را از لحاظ وجود زخم ها، تاول ها، تورم، آسیب دیدگی ها و … بررسی کنند و در صورت مشاهده ی هرگونه مشکلی سریعا به پزشک متخصص مراجعه کنند.
